Autisten kennen geen emotie en hebben dus ook geen humor. Dat is denk ik wel een van de meest stigmatiserende beelden die er heersen. Gelukkig weet ik uit ervaring dat het niet zo is. Ze hebben wel degelijk (last van) emoties. En hoe! Misschien beleven zij alles wel veel intenser dan er gedacht wordt. Is het niet reageren zoals wij verwachten dat er gereageerd moet worden een vorm van zelfbescherming omdat ze anders ten onder gaan aan hun gevoel.
Als ze de wereld om zich heen niet goed kunnen bevatten of de prikkels weer eens in grote getale op ze af zijn gekomen, nou berg je dan maar. Dan kunnen van tijd tot tijd de woede aanvallen, hysterisch geschreeuw, of drukdoenerij je behoorlijk het leven zuur maken. Dit geldt voor je kind, voor jezelf en jullie directe omgeving. Want zeg nou zelf, de momenten dat het gebeurd zijn altijd als je zelf ook moe bent en een kort lontje hebt. Of als je ergens bent waar je kind zich, in de ogen van de onwetende omgeving, misdraagt.
Maar er zijn gelukkig ook momenten dat het anders is. Je kind zit rustig in een hoekje van de bank. Helemaal verdiept in een filmpje op you-tube. Ineens begint hij/zij te gieren van het lachen. Alle ledematen bewegen mee. Nou, dat moet wel heel grappig zijn, denk je dan. Dus, vragen we aan ons kind wat er zo grappig is. Die zit nog midden in de lach aanval en zo te zien kan het nog even duren, dus wachten we geduldig af toe het minder wordt en je kind weer aanspreekbaar is. Mijn dochter roept in de tussentijd wel honderd keer met een hoog piepstemmetje van opwinding: “Dit moet je zien! Dit moet je zien!” Als het haar dan eindelijk lukt om mij het o zo leuke filmpje te laten zien, (ze krijgt namelijk steeds weer opnieuw een ‘hysterische’ lachbui) kijk ik met haar mee en doe ik heel hard mijn best om het leuke ervan in te zien. Tevergeefs. Met de gedachte dat zij wel lol heeft, geef ik haar een kort “ja leuk”. En laat haar maar. Als mijn man (pdd-nos) dan later het zelfde filmpje krijgt te zien, rollen ze samen over de bank van het lachen en wordt het filmpje keer op keer herhaald. Totdat ik roep dat het wel genoeg is geweest.
Grappen kan je niet uitleggen. Dan is per definitie de clou eraf. Doordat ik als kinder- en karaktercoach geleerd heb me te verplaatsen in andere karakterstijlen en die heb leren begrijpen, lukt het me steeds beter om hun gedachtegang en manier van doen te begrijpen. Hierdoor ben ik in staat om van tijd tot tijd hartelijk mee te lachen om de toch wel vaak hilarische situaties die ontstaan. Maar nog lang niet altijd.
Wikipedia – Humor is het vermogen om iets wat grappig, amusant of geestig is aan te voelen, te waarderen of tot uitdrukking te brengen. Humor kan ook een aanduiding zijn van de expressie van iets komisch of grappigs in woord, daad of geschrift. Er bestaan meerdere vormen van humor.
Recente reacties