Gezinnen zijn tegenwoordig allang niet meer de standaard. Het beeld van één vader, één moeder en kind(eren) behoort tot het verleden. Het merendeel van de huidige gezinnen heeft een hele andere samenstelling of achtergrond. Huishoudens met gescheiden ouders, samengestelde gezinnen, adoptie kinderen, of gezinnen met twee vaders of moeders is tegenwoordig heel gewoon. Deze verandering in samenstelling zorgt voor nieuwe systemen, nieuwe bewegingen binnen gezinnen. Gek genoeg houden we daar dan weer geen rekening mee. We houden vast aan oude patronen zoals wij ze van onze ouders, en zij van hun ouders hebben geleerd. Onze kinderen moeten luisteren naar ons als ouders, maar ja, wie is de ouder als je leeft in een samengesteld gezin. Hoe zit het met kinderen die twee moeders hebben en geen vader? Tenminste niet in het dagelijks leven, want hoe je het ook went of keert, elk kind heeft een (biologische) vader en een (biologische) moeder. Daar is geen ontkomen aan en dat is wie het kind is. Waarom vinden we het dan zo dat onze kinderen in verwarring raken en ongewenst gedrag gaan vertonen omdat ze niet meer weten waar ze ‘thuis’ horen. Boos worden op papa en mama dat ze niet meer samenwonen. De nieuwe partner van vader of moeder saboteren, of jaloers zijn op geadopteerde broertjes of zusjes omdat ze denken dat ze hun plek in het gezin hebben ingenomen.
Juist in deze tijd waarin gezinssystemen onder druk komen te staan is het belangrijk om goed te luisteren naar wat kinderen nodig hebben. Ze te helpen met de verwarring die ze denken te moeten begrijpen en oplossen. Een kindercoach kan daar heel goed bij helpen. En daar wordt het hele gezin blij van!
Recente reacties